«Από την ίδια μεριά του τραπεζιού»

«Είμαστε από την ίδια μεριά του τραπεζιού», δήλωσε προχτές ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, μετά από συνάντησή του με τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτη. Και έχει κάθε λόγο ο πρόεδρος του ΣΕΒ να μην κρύβει τη χαρά των βιομηχάνων γιατί βρίσκονται από την ίδια μεριά του τραπεζιού με την κυβέρνηση: Η μία μετά την άλλη οι κυβερνητικές πράξεις συντείνουν στην προστασία των συμφερόντων της αστικής τάξης μέσα από το τσάκισμα των λαϊκών αναγκών.

Ετσι, την ώρα που η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να εκπαιδευτεί η εργατική τάξη στην έκπτωση των αναγκών της, οι βιομήχανοι παραδίδουν μαθήματα ταξικότητας έχοντας από κοντά και τη θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ, που ενώ καταπίνει το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά μέτρα έσπευσε λίγες μέρες πριν να βάλει την υπογραφή της κάτω από ένα κοινό με τους βιομηχάνους κείμενο, στο οποίο εκφράζεται η ανησυχία για την «επιχειρηματικότητα».

***

Εχοντας ένα το κρατούμενο το σύνολο των αντεργατικών μέτρων που τσακίζουν την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης, βιομήχανοι - μεγαλέμποροι, από κοντά και η ΓΣΕΕ ζήτησαν πρόσθετα μέτρα στήριξης της «επιχειρηματικότητας» με αφορμή τα «κάπιταλ κοντρόλ» και βρίσκουν - όπως οι ίδιοι αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους - μια κυβέρνηση έτοιμη για όλα.

Η προσοχή τους εστιάζεται σ' αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν «εξορθολογισμό φορολογικών υποχρεώσεων» και στην πράξη ζητάνε «διευκολύνσεις» στην καταβολή του ΦΠΑ, αλλά και επί της ουσίας φοροαπαλλαγές με τη διαδικασία των συμψηφισμών (χρεών του κράτους από επιστροφές έναντι χρωστούμενων φόρων από τις επιχειρήσεις). Παράλληλα, ζητούν άμεση χρηματοδότηση με αλλαγές στις χορηγήσεις του ΕΣΠΑ, αλλά και απλούστευση των διαδικασιών για την έγκριση κρατικών χορηγήσεων. Συνολικά κατέθεσαν 23 αιτήματα για ισάριθμες νομοθετικές ρυθμίσεις. Και είναι χαρακτηριστικό πως από αυτά τα 23 αιτήματα ένα μόνο αφορά σε «συστηματοποίηση ελέγχων για την αδήλωτη ανασφάλιστη εργασία», κι αυτό όχι για την προστασία των εργατικών συμφερόντων, αλλά γιατί, όπως αναφέρουν, «εντείνει τον αθέμιτο ανταγωνισμό».

Πέρα από το κοινό υπόμνημα ο ΣΕΒ συναντήθηκε και ειδικά με τον Σκουρλέτη για να θέσει «με έμφαση το ζήτημα του ενεργειακού κόστους ως παράγοντα που επιδρά στην ανταγωνιστικότητα των εξαγωγικών επιχειρήσεων και των ενεργοβόρων βιομηχανιών». Και γι' αυτό το θέμα η ηγεσία των βιομηχάνων βρήκε ανοιχτά αυτιά: «Το υπουργείο προωθεί επεξεργασίες, με βασικό γνώμονα τον συνδυασμό της ανάπτυξης με την κοινωνική δικαιοσύνη», αναφέρει η σχετική κυβερνητική ανακοίνωση. Κατόπιν τούτου δεν ξενίζει η χαρά με την οποία ο ΣΕΒ ανακοίνωσε την επιθυμία του Συνδέσμου για συνεργασία με την κυβέρνηση σε όλα τα θέματα, «για να μπορέσουμε να επιτύχουμε και στη διαπραγμάτευση αλλά και μετέπειτα στην ανάπτυξη της χώρας».

***

Εχει κάθε λόγο να χαίρεται ο ΣΕΒ καθώς ήδη έχει στη τσέπη: Την επί της ουσίας κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Την ντε φάκτο καθιέρωση του κατώτερου μισθού στα 300 και 400 ευρώ (560 τυπικά), το άγριο φορολογικό χαράτσωμα των εργατών που καταλήγει στη, μέσα από το κρατικό ταμείο, ενίσχυση των βιομηχάνων, τη διαθεσιμότητα ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων ως εφεδρικού στρατού, πραγματικότητα που πιέζει για ακόμα χειρότερους όρους στις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις, τη νομιμοποιημένη εισφοροαπαλλαγή (μέσα από τις διαρκείς μειώσεις) κ.ά. Κι ακόμα καλύτερα για τους βιομηχάνους, μπροστά είναι η νομοθέτηση των απαγορεύσεων στη συνδικαλιστική δράση, για τις οποίες η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε ανοιχτό διάλογο με τους εταίρους της στο όνομα της ανάγκης να σωθεί η χώρα, δηλαδή η επιχειρηματικότητα.

***

Κάτι τέτοιες ώρες αποκτά ακόμα πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα η επισήμανση της ΚΕ του ΚΚΕ προς όσους βρίσκονται στην από κει μεριά του τραπεζιού, αυτούς που δεν είναι με τον ΣΕΒ και τους ομοτράπεζούς του στην κυβέρνηση:

«Στην καθημερινή πάλη μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο εργατικό κίνημα, στη λαϊκή συμμαχία, στους αγώνες, στις αρχαιρεσίες των φορέων του μαζικού κινήματος, στο ενδεχόμενο εκλογών που θα γίνουν και πάλι με εκβιαστικά διλήμματα και τρομοκρατία για να κάνουν το λαό συνένοχο των αντιλαϊκών συμφωνιών, τουλάχιστον οι πιο πρωτοπόροι, οι πιο προβληματισμένοι, οι νέοι χρειάζεται αποφασιστικά να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού».

Ριζοσπάστης