Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ (1925-2009)



Ο Πάνος Τζαβέλλας γεννήθηκε το 1925 στην Κοζάνη. Έφηβο τον βρήκε ο πόλεμος του '40 και οργανώνεται στην ΕΠΟΝ. Βγαίνει στο βουνό, εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και αργότερα στον Δημοκρατικό Στρατό (ΔΣΕ). Στο βουνό τραυματίζεται και ακρωτηριάζεται το δεξί του πόδι. Συλλαμβάνεται και ξεκινά ο δρόμος για τις φυλακές. Μετά από δίκες καταδικάζεται τρεις φορές σε θάνατο.
Το 1958, αρρωσταίνει βαριά και το 1961 με τη βοήθεια του ΚΚΕ φεύγει στην Σοβιετική Ένωση για θεραπεία. Εκεί νοσηλεύεται τρία χρόνια και θεραπεύεται από την ασθένεια που υπέστη στις φυλακές. Παράλληλα εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει μουσική. (Συνέχεια του βιογραφικού ΕΔΩ.)


Ο Πάνος Τζαβέλλας έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιανουαρίου 2009.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μικρό ανθολόγιο πολιτικών και άλλων «αποφθεγμάτων» του κ. Πάνου Τζαβέλλα προς πάσαν χρήσιν

Πηγή: Πάνος Τζαβέλλας «Γράφω τραγούδια για να ξεφύγω από τους εφιάλτες μου» — Συνέντευξη (δες: http://www.panostzavellas.gr/interview (οι υπογραμμίσεις με κυρτά ημίμαυρα είναι δικές μου — Γν. πρ. κ. πρ.)

«Το λάθος ήταν στις ηγεσίες του ΚΚΣΕ και των Λαϊκών Δημοκρατιών και της δικής μας ηγεσίας, που δεν εφάρμοσαν σωστά τις αρχές και μετέτρεψαν τη δικτατορία του προλεταριάτου σε δικτατορία επί του προλεταριάτου.

Θα μείνουμε λίγο ακόμα στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Ο τρόπος που χτίσαν τα πράγματα δεν ήταν σωστός. Θα σου πω κάτι. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από την ελληνική σκέψη.
[…] Οι Έλληνες συλλάβανε την ύψιστη ιδέα του ανθρώπινου γένους, τη δημοκρατία. Δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ αυτό. Το μεγάλο λάθος των Ρώσων είναι ότι δεν εφάρμοσαν τη δημοκρατία. […] Εμείς πηγαίναμε στο γκρεμό και όποιος τολμούσε να πει ότι πηγαίναμε λάθος τον στήνανε στα έξι μέτρα ή τον στέλνανε στη Σιβηρία και το ψυχιατρείο.

Όμως ο ρούσικος λαός θα σηκωθεί, διότι πρόκειται για λαό γιγάντων. Έχει όλο το έμψυχο και άψυχο υλικό να ξαναχτίσει τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο διδαγμένος απ’ τα λάθη του.

Εγώ είμαι λάτρης του ρεμπέτικου. Το θεωρώ το πιο επαναστατικό είδος της ελληνικής μουσικής. Το αντάρτικο εκφράζει μια εποχή μόνο, το άλλο είναι τρόπος ζωής.

Το χασίσι δεν είναι πρέζα, δεν υπάρχει νεκρός στο ανθρώπινο γένος από χασίσι. Αυτά τα ξέρω και μέσα από τον κόσμο της φυλακής.

Σήμερα, όπως πάντα άλλωστε, συνεχίζουμε να είμαστε εκτός νόμου. Όπως ήμαστε και από τους Γερμανούς έτσι είμαστε και από τους Πασόκους.
»

Μάλιστα…

Γνώστης προσώπων και πραγμάτων