Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Για την εργατική τάξη είναι η ώρα να κάνει το βήμα


1/12/1960, από την ιστορική απεργία των οικοδόμων

Παρά τις διακηρύξεις Σαμαρά περί «τελευταίων μέτρων», τα επόμενα μέτρα ήδη ψήνονται, το μαρτυρούν όσοι μιλούν ήδη για την ανάγκη νέας αναδιάρθρωσης του χρέους.

[...] Το γεγονός ότι δε σηκώνονται ακόμα και οι πέτρες να αντιδράσουν εξηγείται από το επίσης γεγονός ότι η έκπτωση στις ανάγκες του την οποία έχει κάνει ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων πάει μαζί με την έκπτωση στην αξιοπρέπεια.

Τα δεδομένα μιλάνε για όλο και πιο φτηνούς εργάτες, μιλάνε για μέτρα δίχως τέλος. Τα δεδομένα, όμως, επίσης λένε ότι πράγματι ο χρόνος τελειώνει, όσοι ξεγελάστηκαν, ξεγελάστηκαν, τώρα που φτάνουν στο ταμείο τίποτα δε βεβαιώνει ότι θα συνεχίσουν να ανέχονται αυτήν την πολιτική. Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα να δείξει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία το μεγαλείο της. Συνοπτικά, με ένα άρθρο κι ένα ναι ή ένα όχι μέτρα 20 δισ. θα περάσουν από τη Βουλή.

Το κρίσιμο παραμένει: Τι γίνεται στους χώρους δουλειάς. Εκεί που πράγματι πονάνε οι καπιταλιστές, εκεί που οι συσχετισμοί επιβάλλεται να ανατραπούν υπέρ των εργατών για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και όχι εναλλαγή δυνάστη στην κυβέρνηση.

Γιατί με όποια συνταγή διαχείρισης τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν. Δεν αφορούν το χρέος αλλά την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το ομολογούν οι ίδιοι οι διαχειριστές: Τώρα που φτάνει ο κόμπος στο χτένι, διάφοροι βγάζουν την ουρά τους απέξω, ψελλίζουν ότι τα μέτρα ήταν αποφασισμένα πριν τις εκλογές.

Αλήθεια λένε, αλλά μισή. Τα μέτρα πράγματι είναι προαποφασισμένα, αλλά αυτοί επιμένουν να μιλάνε για χρέος και ελλείμματα ενώ το πρόβλημα που έχουν να λύσουν είναι πώς θα εξασφαλιστεί η κερδοφορία των καπιταλιστών.

Παραμονές της μεγάλης απεργίας έχει σημασία να λέγονται τα πράγματα με τ' όνομά τους. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εκεί που εργάτες μιλάνε με εργάτες, όχι έχοντας οδηγό τι λένε τα κανάλια, αλλά τι η ίδια η εμπειρία τούς διδάσκει. Μόλις προχτές έγιναν γνωστά τα κέρδη των εταιρειών που πρωτοπορούν στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Γνωστά και τα στοιχεία για την αφαίμαξη στα ασφαλιστικά ταμεία (μόνο μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», είναι αλήθεια).

Η αστική τάξη έχει γνώση για το μέγεθος της σφαγής που επιχειρεί. Δείχνει πως παρότι έχει το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου μαζί της, ακόμα τρέμει το φυλλοκάρδι της. Γιατί γνωρίζει πως το άλμα είναι μεγάλο. Ότι τα μέτρα αφαιρούν κατακτήσεις σκληρών αγώνων. Και άρα αναμένουν θύελλες.

Για την εργατική τάξη είναι η ώρα να κάνει το βήμα. Με το Πανεργατικό Μέτωπο, συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, οργάνωση της γενικής απεργίας, προοπτική στον αγώνα με καθαρό μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.

(Απόσπασμα από άρθρο του Ριζοσπάστη. Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε ολόκληρο.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: