Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη, στην ΑΠΕΡΓΙΑ, πάμε με το ΠΑΜΕ!


Σκεπάρνι να μην ακουστεί. Μηχανή να μην δουλέψει. Καμιά υπηρεσία ανοιχτή.  Προπέλα να μη γυρίσει. Να νεκρώσουν τα γιαπιά, τα εργοστάσια, τα γραφεία, τα λιμάνια. ΟΛΟΙ στον αγώνα, όλοι στους δρόμους. Την Πέμπτη 1 του  ΔΕΚΕΜΒΡΗ κανείς στη δουλειά. Να δυναμώσει παντού η αλληλεγγύη ανάμεσα στην εργατική τάξη.

·         Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Όχι στις μειώσεις μισθών. Να καταργηθούν τώρα οι αντεργατικοί νόμοι για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τις εργασιακές σχέσεις.
·         Να γενικευτεί το κύμα ανυπακοής στα χαράτσια. Να μην πατήσει πόδι στις γειτονιές, συνεργείο της ΔΕΗ για να κόψει το ρεύμα. Να καταργηθούν τώρα τα χαράτσια.
·         Να μην αφήσουμε να διαλύσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και να ισοπεδώσουν τις συντάξεις. Να μην πληρωθούν οι δανειστές, να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις.
·         Κανένας άνεργος χωρίς υγεία, περίθαλψη, χωρίς τα αναγκαία.
·         Κανένας μόνος του στην επίθεση των εργοδοτών, στις απολύσεις, στην εφεδρεία.
·         Να φορολογηθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου με 45%. Αφορολόγητο όριο 40.000€ για κάθε εργατική – λαϊκή οικογένεια και επιπλέον 5.000€ για κάθε παιδί.
·         Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ή θα σκύψουμε το κεφάλι και θα δεχθούμε να δουλεύουμε μόνιμα για 500 και 300 ευρώ, μισοάνεργοι, άνεργοι και χωρίς δικαιώματα για να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων και η ΕΕ ή θα μπούμε σε νέους αγώνες για ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.

Μαζί με το ΠΑΜΕ για ενιαίο μέτωπο αντίστασης παντού, στα εργοστάσια, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, στα σχολειά και στα χωριά απέναντι στην κλιμάκωση του πολέμου εργοδοσίας, κυβέρνησης, ΕΕ. Μαζί με το ΠΑΜΕ για ένα ρωμαλέο, αποφασισμένο κίνημα ρήξης και ανατροπής.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα αισιόδοξο από τη νέα κυβέρνηση. Αντιθέτως, πρέπει να δυναμώσει το σύνθημα “ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ”. ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ.

Ούτε μια ώρα να μην τους χαριστούμε. Στόχος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ είναι να περάσουν και νέα βάρβαρα μέτρα, να συρρικνωθούν παραπέρα οι μισθοί, οι συντάξεις, να ξεχαρβαλωθούν κι άλλο οι εργασιακές σχέσεις, να επιβληθούν νέοι φόροι στο λαό. Να θυσιαστούν τα πάντα στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Να αξιοποιηθεί η θετική εμπειρία της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτώβρη. Αυτός ο αγώνας έφερε σε δύσκολη θέση και οδήγησε σε ανατροπή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Να απορριφθούν τα εκβιαστικά διλήμματα που βάζουν η κυβέρνηση, τα κόμματα της πλουτοκρατίας, η Ε.Ε. Να απορριφθούν οι πολιτικές που μας καταδικάζουν στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εκμετάλλευση.

Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια!

Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, η φτωχή αγροτιά να δυναμώσουν τους ταξικούς αγώνες και τη συμμαχία τους. Να βάλουν ως στόχο να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.

Ή εμείς ή αυτοί. Τα ψέματα τελείωσαν. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά.

ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, με ακόμα μεγαλύτερη μαζικότητα να συνεχίσουμε την πάλη. Να σηκώσουμε πιο ψηλά τη σημαία των ταξικών αγώνων σε κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς.

Κανένας εργάτης, άνεργος να μη λείψει. Να ’ρθει πιο κοντά στο ΠΑΜΕ, να οργανωθεί στα σωματεία του, να εκφράσει αγωνιστικά, ταξικά την οργή του. Ακόμα πιο ορμητικά να αρνηθεί την πληρωμή των χαρατσιών. Να μην ξεγελαστεί από καλέσματα για συναίνεση και κοινωνική συνοχή. Δεν υπάρχει κανένα κοινό συμφέρον με τους εκμεταλλευτές του. Να απορρίψει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία. Να μην παραδώσει τα όπλα και να ρίξει τον πήχη της ζωής του για να ταϊστεί το κεφάλαιο από τους τόκους και τα χρεολύσια.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΕΡΓΙΑ. Να απορρίψουμε το νέο προϋπολογισμό που σφαγιάζει τα λαϊκά στρώματα. Τα συνεχόμενα χαράτσια και οι νέοι φόροι, η κατακόρυφη μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών, το χτύπημα και η σφαγή στα δικαιώματα συμπληρώνονται με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο. Για όλα αυτά απάντησή μας πρέπει να είναι η οργάνωση του αγώνα παντού. Κίνημα ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Να πληρώσει το κεφάλαιο.

Η απεργία την 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ της πάλης απέναντι στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει η πλουτοκρατία.

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Καμία ανοχή, καμία συναίνεση, καμία καθυστέρηση. Ο λαός μπορεί να απαντήσει αγωνιστικά στο μαύρο μέτωπο, να αποκρούσει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία.

Όλοι στο δρόμο των χαλυβουργών της Ελευσίνας!

13 σχόλια:

ένας στρατολάτης είπε...

Οικοδόμε καλημέρα.
Πολλή κατήφεια βλέπω γύρω μου, δεν παλεύεται η μοιρολατρία των ιδεολογικά ορφανών εργαζομένων..
Αλλά εμείς δεν είμαστε μοιρολάτρες, ούτε ορφανοί και θα είμαστε εκεί. Είτε είμαστε τριακόσιες χιλιάδες είτε χίλιοι.
Τα λέμε στους δρόμους.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Το αίτημα των εκλογών προσωπικά δεν μου λέει τίποτε... ή μάλλον μου λέει ότι είπε κάποτε ο Μάρξ: "Αν οι εκλογές μπορούσαν να επιφέρουν την αλλαγή. τότε το ίδιο το σύστημα θα τις κύρηττε παράνομες".
Ναι, θα είμαστε στους δρόμους, αυτό έχει σημασία και εκεί κρίνεται η μάχη και ο αγώνας του λαού.
Αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να δω τους πρωτοπόρους χαλυβουργούς στην κεφαλή όλης της πορείας!
Βαστάμε, αντέχουμε, συνεχίζουμε!

Οικοδόμος είπε...

Στρατολάτη, καλησπέρα.
Υπάρχουν κι "ορφανοί", όπως εύστοχα το επισημαίνεις, υπάρχουν και μπερδεμένοι, και φοβισμένοι. Πολλή προσπάθεια χρειάζεται από όσους "δεν είμαστε μοιρολάτρες κι ορφανοί". Δύσκολος ο αγώνας και τα εμπόδια πολλά, μα πρέπει να είμαστε "εκεί". Καλή αντάμωση στους δρόμους.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ, καλησπέρα.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος σήμερα από αυτόν. Στο δρόμο ξεκινούν ή τελειώνουν όλα...
Δεν ακολουθούμε το παράδειγμα των χαλυβουργών,όμως, κι ο χρόνος κυλάει. Σίγουρα, όχι υπέρ μας...
Καλή δύναμη!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν πονάει. Οι ηρωϊκοί χαλυβουργοί μάχονται μέχρι τέλους μονάχοι. Ούτε μεγάλες απεργίες συμπαράστασης είδαμε, μετά από 1+ μήνα συνεχόμενου αγώνα, ούτε να ακολουθούν άλλοι κλάδοι το δρόμο των χαλυβουργών, ακόμη και κάποιοι που θα περιμέναμε να το κάνουν. Στη "μάχη" της κάλπης όμως όλοι θα σκιστούν. Μωρέ, ξέρει το σύστημα πως να "καλουπώνει". Όλοι αύριο στους δρόμους να πετύχει τουλάχιστον αυτή η κινητοποίηση. Για μεθαύριο δεν ξέρω τι θα γίνει... Και σταματάω εδώ, δεν είναι όλα για internetοκουβέντα.
Καλή δύναμη που λες και συ φίλε οικοδόμε.

μαχαιρης είπε...

Παμε λοιπον φιλε...

ΠΑΜΕ...

Triton είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα!

Οικοδόμος είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ, καλησπέρα.
Πάει κι αυτή η απεργία, πέρασε. Το πρωί στην πλατεία Κάνιγγος, στην προσυγγέντρωση του κλάδου, συναντήθηκα με δυο παλιούς συναδέλφους, συνταξιούχους σήμερα, που πάντα βρίσκονται στις επάλξεις. Είχαμε ακριβώς αυτή την κουβέντα. Γιατί ο αγώνας δεν παίρνει πιο μαζικό χαρακτήρα. Το συμπέρασμα από τα λεγόμενά τους είναι πως οι συνθήκες δεν είναι ώριμες. Αυτό πιστεύω κι εγώ. Αναρωτιέμαι όμως πότε θα ωριμάσουν; Πόσα ακόμα πρέπει να (μας) συμβούν για να ξεσηκωθούμε; Δεν θα είχε νόημα ακόμα κι αν προκηρύσονταν απεργίες συχνότερα, ή διαρκείας. Η συμμετοχή δεν θα ήταν μεγάλη. Η συμμετοχή στη σημερινή συγκέντρωση δεν με ενθουσίασε. Κουράστηκε ο κόσμος; Δεν ελπίζει σε κανένα; Απογοήτευση τον έχει κυριεύσει; Ή μήπως είμαστε τελικά ένας λαός "φαινόμενο" που χρήζουμε πολλών ειδών αναλύσεις;
Ο φίλος "Στρατολάτης" γράφει σήμερα πολύ εύστοχα για μια μερίδα του κόσμου που δεν δίνει δεκάρα για αλλαγή του συστήματος μέσα από την ανατροπή. Που πιστεύουν πως η πολιτική είναι ζήτημα αλλαγής προσώπων. Πιστεύω πως είναι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου αυτή. Από την άλλη, περιπτώσεις σαν του δάσκαλου και των μαθητών του, στο δημοτικό σχολείο στο κερατσίνι, με κάνουν να μη χάνω την αισιοδοξία μου πως κάτι θ' αλλάξει. Δεν μπορεί να μας διαβρώσει όλους η σκουριά και η σαπίλα.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Μαχαίρη καλησπέρα.
Πήγαμε...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Triton,
καλό μήνα κι από μένα.
Καλή δύναμη!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Φίλε καρδιακέ οικοδόμε,
Ποιές από όλες τις συνθήκες δεν είναι ώριμες τελικά;
Δεν θα βάλω εδώ το ζήτημα της αναγκαίας ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Μπορεί γ' αυτό, όντως να μην έχουν δημιουργηθεί, επί της παρούσης τουλάχιστον, οι πλήρεις όροι και οι συνθήκες.
ΑΛΛΑ για την οικοδόμηση μιας μαχητικής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, κόντρα στα βάρβαρα μέτρα εξόντωσης, γι' αυτό ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν είναι ώριμες οι "διαολοσυνθήκες";
Δεν το πιστεύω με τίποτε. Ούτε θεωρώ ότι χρειάζεται ψυχανάλυση ο κόσμος και ο λαός μας.
Γιατί στη ΔΙΗΜΕΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 19 και 20-10, είχε σχεδόν μισό εκατομμύριο στους δρόμους και καθολική επιτυχία στους χώρους δουλειάς; Εκεί δεν έπαιξαν ρόλο οι λεγόμενες ανώριμες συνθήκες;
Γιατί οι χαλυβουργοί αντέχουν 1 μήνα σερί;
Διότι εκεί υπήρξε ΕΛΠΙΔΑ ότι κάτι πιο δυναμικό πάει να γίνει και ο κόσμος αναθάρρησε.
Το λαό τον απαγοητεύουν και τον στέλνουν σπίτι του οι εκτονωτικές ταχτικές τύπου "24ωρες διάσπαρτες ντουφεκιές" χωρίς συνέχεια κι αγωνιστικό πρόγραμμα κλιμάκωσης και δίχως ξεκάθαρο κι ανυποχώρητο στόχο πάλης. Δηλ: "εργαζόμενοι πάμε όλοι δυνατά και συνεχόμενα μέχρι να νικήσουμε, μέχρι να πάρουν τα κολομέτρα τους πίσω ή να γκρεμοτσακιστούν να φύγουν και δεν κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω".
Αυτή η στάση δεν έχει περάσει στο λαϊκό κίνημα, οπότε και ο άλλος δεν πιστεύει στη νίκη και λέει:
"24ωρη και μετά τα κεφάλια πάλι μέσα" ή "και τι θα βγει με μια 24ωρη, να χάσω και τη δουλειά μου;" Kαι... να τα χάλια τα σημερινά, όπου η απεργία ήταν τουλάχιστον καταθλιπτική. Παρεμπιπτόντως, και για να μην υπάρξει παρεξήγηση για τα προηγούμενα γραφόμενά μου, σου λέω ότι από πιτσιρικάς που ήμουν δεν έχει υπάρξει ΟΥΤΕ ΜΙΑ απεργία, έστω και 24ωρη, που να μην έχω συμμετάσχει. Αλλά εδώ λέμε πως το σκέφτεται και ο άλλος που δεν είναι μαθημένος να κατεβαίνει στο δρόμο.
Τι να το κάνουμε το "εκλογές και εκλογές" ξανά και ξανά; Για να νομιμοποιήσουν εκ νέου το αστικό πολιτικό υπηρετικό προσωπικό τους; Γιατί αυτό θα γίνει βάση της υφιστάμενης κατάστασης στο λαϊκό κίνημα. Σε αυτή τη φάση που είμαστε, μονάχα αγώνες χρειάζονται και μάλιστα μαχητικοί που να δίνουν προοπτική νίκης στο λαό. Και να προωθηθεί η συμμετοχή του εργαζόμενου κόσμου στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, για να μην αφήνονται πέντε δέκα εργατοπατέρες να ξεπουλάνε και να παζαρεύουν. Αυτή είναι η γνώμη μου.
Βαστάμε, αντέχουμε, συνεχίζουμε...

Οικοδόμος είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ... οι συνθήκες.
Το ότι το ζητούμενο είναι η ανατροπή, δεν το συζητώ. Είναι η άποψή μου, και δική σου. Αυτό δεν θα γίνει ξαφνικά και ακαριαία. Πρώτα ο λαός πρέπει να το συνειδητοποιήσει, πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος μπρος στα σημερινά αδιέξοδα. Πώς θα εκφραστεί αυτή η συνειδητοποίηση; Μα, μέσα από τη συμμετοχή του και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Αυτή η συμμετοχή δεν είναι η αναμενόμενη, αν κρίνουμε από όσα έχει υποστεί ο λαός μέχρι τώρα. Ρωτάς γιατί οι χαλυβουργοί αντέχουν μέχρι τώρα. Μη ξεχνάς πως στο άλλο εργοστάσιο του ίδιου βιομήχανου, στο Βόλο, οι χαλυβουργοί υπέκυψαν στις εργοδοτικές αξιώσεις. Για μένα ταπεινώθηκαν. Οι συνθήκες στις οποίες αναφέρομαι έχουν να κάνουν με το πόσο ώριμα σκέφτεται ο εργαζόμενος, πόσο κοιτάει μόνο την πάρτη του, πόσο κοιτάει να τη βγάλει καθαρή (αν είναι δυνατόν!), με όσο το δυνατό μικρότερες απώλειες. Πιστεύω πως ο λαός, όλοι μας, έχουμε σοβαρή ευθύνη γαι τη στάση που κρατάει ο καθένας μας. Αν όπως λες το λαό "τον στέλνουν σπίτι του οι εκτονωτικές ταχτικές τύπου "24ωρες διάσπαρτες ντουφεκιές" χωρίς συνέχεια κι αγωνιστικό πρόγραμμα κλιμάκωσης και δίχως ξεκάθαρο κι ανυποχώρητο στόχο πάλης." (που συμφωνώ εν μέρει), τότε θα πρέπει να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτούς που φρενάρουν την αγωνιδτικότητά μας. όμως δεν είναι έτσι. Τούτος ο λαός, έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την περηφάνεια του, βολεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια, έγινε πλαδαρός σαν τη κοιλιά του πάγκαλου. Να συζητάς με εργάτη στην οικοδομή, για το χαράτσι ας πούμε, και το πρώτο που έχει να σου πει είνα αν θα το πληρώσει η ...Παπαρήγα. Λες και η Παπαρήγα φταίει για τα χάλια του ηλίθιου. Το πασόκ φίλε τόσες δεκαετίες, ευνούχισε αυτό το λαό, που κάποτε είχε αρ....α. Τον σκότωσε, και μαζί τραυμάτισε (ελπίζω όχι θανάσιμα) έννοιες όπως παληκαριά, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, μπέσα, αγωνιστικότητα. Πόσους συναντάς στην καθημερινότητά σου, διατεθειμένους να κάψουν το μέτωπό τους στον ήλιο; Ένας αλβανός στη δουλειά, τον τελευταίο καιρό, ξεσπαθώνει υπέρ του σαμαρά, φαντάσου πόσοι έλληνες... Βλέπεις πόσο μεγάλες ουρές σχηματίζουν όλα αυτά τα χαϊβάνια που σπρώχνονται να πληρώσουν τα χαράτσια; Νομίζεις ότι αυτοί για παράδειγμα, είναι διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε έναν αγώνα πιο δυναμικό και με συνέχεια; Δεν μπορεί να ξεκινήσει τώρα ένας τέτοιος αγώνας τώρα, παρ' όλο που θα το ήθελα (πιστεψέ με), αν αποτύγχανε, θα γυρίζαμε ακόμα πιο πίσω. Είναι πολλά αυτά που μπορώ να πω, δεν χωράνε εδώ. Πάντως αυτή τη "διευκρίνηση" δεν έπρεπε να την κάνεις. Ξέρω με ποιον μιλάω και τι παλληκάρι είναι. Γράφεις: «Τι να το κάνουμε το "εκλογές και εκλογές" ξανά και ξανά; Για να νομιμοποιήσουν εκ νέου το αστικό πολιτικό υπηρετικό προσωπικό τους; Γιατί αυτό θα γίνει βάση της υφιστάμενης κατάστασης στο λαϊκό κίνημα. Σε αυτή τη φάση που είμαστε, μονάχα αγώνες χρειάζονται και μάλιστα μαχητικοί που να δίνουν προοπτική νίκης στο λαό. Και να προωθηθεί η συμμετοχή του εργαζόμενου κόσμου στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, για να μην αφήνονται πέντε δέκα εργατοπατέρες να ξεπουλάνε και να παζαρεύουν. Αυτή είναι η γνώμη μου.» Αυτό είναι το σύστημα σήμερα, και οι εκλογές είναι ένα όπλο που αν χρησιμοποιηθεί σωστά θα φέρει κάποια αποτελέσματα. Δεν είναι πανάκεια βέβαια. Από ποιον να «προωθηθεί η συμμετοχή του εργαζόμενου κόσμου στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων;» από τους συνδικαλιστές; Δεν μιλάω για τους ξεπουλημένους, τα τομάρια της γσεε και της αδεδυ. Ξέρεις την προσπάθεια που γίνεται από τα ταξικά σωματεία για να μεγαλώσει η συμμετοχή των εργατών, και τι σημασία δίνεται σ’ αυτό. Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο. Πιστεύω πως όταν θα μας ποδοπατήσει η εξαθλίωση, όταν θα χάσουμε τη βολή που μας προσφέρουν οι ελληνικές κοινωνικές ιδιομορφίες (πχ αλληλεγγύη της οικογένειας), όταν δεν θα έχουμε πια τίποτα άλλο να δώσουμε, αφού δεν θα έχουμε αρνηθεί μέχρι τώρα ποτέ, όταν γεμίσουν οι πόλεις άστεγους και πεινασμένους άνεργους, ε, τότε που θα πάει, κάποια μορφή αντίδρασης του λαού θα υπάρξει. Μήπως όμως τότε θα είναι αργά;
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

...και να μη ξεχνάμε και τη βασική προϋπόθεση, της ύπαρξης ενός ισχυρού πολιτικού σχηματισμού που θα μετουσιώσει αυτή την αντίδραση του λαού σε ανατροπή του παρόντος και οικοδόμηση του μέλλοντος...
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ!